میزان بیکاری و علل عدم یافتن شغل مناسب در پزشکان ایرانی در سال 1380

بی کاری که تا چند دهه قبل تنها مشکلی بود که افراد دارای تحصیلات و مهارت های ناکافی با آن دست به گریبان بودند؛ امروزه مشکلی است که در بسیاری از کشورها برای افراد تحصیل کرده و دارای مهارت نیز پیدا شده است. بی کاری در پزشکان موضوعی است که در ایران طی چند سال اخیر شدیدا مورد بحث قرار گرفته و شدت و علل آن و هم چنین برنامه هایی که برای مقابله با آن باید اجرا نمود از عناوین مورد بحث در محافل مختلف است.مطالعه به صورت پیمایش پستی بر روی نمونه ای تصادفی از پزشکان ثبت شده در نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران شامل 5482 نفر انجام گردید. پرسش نامه ای حاوی پرسش هایی درخصوص وضعیت اشتغال برای پزشکان فرستاده شد و نتایج حاصل از 2789 پرسش نامه تکمیل شده مورد تحلیل قرار گرفت.شیوع بی کاری کامل در بین پزشکان ایران 9.4% است (دامنه اطمینان 95%: 8.3% -10.5%). شیوع بیکاری پزشکی یعنی عدم اشتغال به حرفه پزشکی بالاتر بوده و به 13.7% می رسد (دامنه اطمینان 95%: 12.4% -14.9%). علاوه بربیکاری و کم کاری کیفی، میزان کم کاری کمی نیز در بین پزشکان بالا است و مجموع این سه نوع مشکل اشتغال به 25.5% می رسد. نیمی از پزشکان بیکار، حداقل برای مدت یک سال در جست و جوی کار بوده اند که مهم ترین دلایلی را که برای عدم موفقیت خود در یافتن شغل پزشکی اعلام نموده اند، درآمد ناکافی مشاغل پزشکی و محدودیت در به کارگیری پزشکان در بخش دولتی می باشد.مشکل بیکاری کامل، بیکاری کیفی و بی کاری کمی به حدود یک دهم تا یک چهارم پزشکان ایرانی صدمه زده است. این مشکل خاص کشور ایران نیست و در بسیاری از کشورهای دیگر دنیا به ویژه کشورهایی که در برخی دوره های زمانی اقدام به پذیرش زیاد دانشجو در رشته پزشکی نموده بودند، نیز دیده می شود. حل این مشکل نیازمند شناسایی صحیح آن و بررسی عوامل موثر و مرتبط با آن می باشد.